SAN به بخشی از شبکه با کارایی بالا گفته می شود که اطلاعات را بین سرورها و storage های شبکه تبادل می کند. مهمترین ویژگی که می توان SAN را از NAS تشخیص داد، اینست که storage به یک سرور خاص اختصاص نداشته و می تواند روی هر تعداد سروری قرار داشته و از سروری به سرور دیگر انتقال یابد.
Server Storage
NAS وسیله ای حاوی چندین هارد است که سرورها و کلاینت های دیگر، می توانند تحت شبکه به آن دسترسی پیدا کنند. NAS سخت افزای بوده که به عنوان سرور کانفیگ شده ای استفاده می شود. این وسیله سیستم عامل خاصی برای handle کردن فایل های ذخیره شده را دارد. فایده اصلی NAS، اجرا و پیاده سازی آسان بوده و می توان میزان زیادی از فضای ذخیره ای را در اختیار سرورها و کلاینت های شبکه LAN قرار داد. به دلیل اینکه NAS، تحت شبکه به سیستم های دیگر سرویس می دهد، دسترسی به اطلاعات نسبت به DAS (هاردی که مستقیم به یک سرور متصل است) آهسته تر خواهد بود. به دلیل این ویژگی ها و محدودیت ها، NAS انتخاب مناسبی برای file server، web server و سرورهای دیگری است که نیازی به دسترسی با سرعت بالا به اطلاعات ندارند. ابزار مدیریتی NAS نیز همراه با خود آن بوده و معمولا web-based است.
DAS به هاردیست (storage) که فقط به یک سرور متصل می شود. برای مثال، DAS همان مجموعه هارد دیسک های داخلی سرور بوده و یا همان مجموعه هاردهایی که بصورت RAID به سرور متصل می شوند. ویژگی اصلی DAS، اینست که دسترسی سرور به اطلاعات ذخیره شده درون هارد داخلی و یا خارجی، بصورت مستقیم، پر سرعت و block-based خواهد بود. (دسترسی اطلاعات به شکل block-based، بدین معناست که اطلاعات بصورت بلوک های قالب بندی نشده (unformatted blocks) انتقال میابند که بر خلاف انتفال file-based است.) DAS بهترین انتخاب برای سرورهایی ست که نیاز به کارایی (performance) بالا و بهتری داشته و به هاردهایی با حجم بالا نیاز ندارند. برای مثال، سرورهایی که جزو ساختار شبکه هستند، مانند DNS، WINS و DHCP سرورها و domain controller ها. فایل سرورها و وب سرورها نیز می توانند به خوبی روی سرورهایی با هاردهای DAS اجرا شوند.